Shen Qingqiu metal tabağı Ming Fan’ın göğsüne fırlatır gibi
uzatıp almasına izin vermeden önce uzun bir süre suskundu. Ming Fan gizlice
Shizun’un ifadesini incelediğinde iyi olmadığını fark etti. Gerçi o kokuşmuş
piç Luo Binghe dağdan indikten sonra Shizun mutfaktaki yemeklerden her türlü
titizleniyordu. Şu günlerde iyi yememişti, Ming Fan sordu: “Shizun, bu mürit
daha fazla atıştırmalık hazırlamalı mı?”
Her gün, Luo Binghe rüyalarındaki Rüya İblisi’nden ağır bir
şekilde eğitim almış, acayip hızlı bir şekilde gelişme göstermişti. Uzun bir
süredir sorumluluğu alabilirdi, buna rağmen Shen Qingqiu onun eğitimini tamamlayabilmesi
için Cang Qiong Dağı sektinin bazı önemsiz iç meselelerini devralmıştı. Biraz
daha büyüyüp iblisleri yok etmek için dağdan indikten sonra Tepe Lordu’na
destek görevi de ona atanmıştı. Her gün Shen Qingqiu’nin yanında olup oradan
oraya aylak aylak dolaştığından beri işini yapmasına engel oluyordu. Her gün
fazlasıyla rahat bir şekilde hizmet etmesine rağmen bu çocuğun namussuz ya da
her nasıl büyüdüğünden haberi yoktu, biraz fazlasıyla çok ona yapışmıştı… Shen
Qingqiu bazen onun üzerine biraz fazla titremesi nedeniyle olup olmadığını dile
getirmek istiyordu. Eğer bu devam ederse zamanı geldiğinde onu Sonsuz Uçurum’dan
zalimce atmasının imkânı olmayacaktı.
Shen Qingqiu’nin gerçekten iştahı yoktu. Elini kaldırdı:
“Gerek yok, aşağı inebilirsin.”
Ming Fan’ın daha fazla bir şey demeye cesareti yoktu ve
gerçekten gitmişti. İçinden kan ağlıyordu. Bu piç Luo Binghe bu yıllarda çoktan
Shizun’un kalbinde çok sevilen bir insan olmuştu. Diğer kişilerin Shizun’un
ağız dolusu congee’yı içmesine izin vermesinin bir yolu yoktu!
Tabi ki de, problemin yemekle ilgili olma ihtimalini
düşünmemişti.
Belirsiz bir zaman geçtikten sonra tekrardan ayak sesleri
yaklaşmıştı.
Shen Qingqiu konuştu: “İhtiyacım olmadığını söylemedim mi?”
Genç adam sesinde gizli bir şikâyet taşıyarak konuştu: “Bu
mürit binlerce li uzaklıktan koşarak geri geldi. Shizun, beni bir kere bile
görmeden red mi edeceksin?”
Bu ses zarif ve temizdi, gençliğin enerjisinden hiçbir şey
kaybetmemişti. Duyduğunda Shen Qingqiu neredeyse ters dönüp sandalyesiyle
düşecekti. Çabucak arkasına döndü.
On yedi yaşındaki genç; saf yeşim gibi ayaktaydı, beyaz cübbe
giymişti. Dudaklarının kenarına gizlenmiş tebessümündeki işaretle gözleri ona
karşın ışıl ışıldı.
Sırtında Wan Jian Tepesi’nden teslim aldığı kıymetli kılıcı
“Zheng Yang*”ı taşıyordu. Ölümsüz kılıç Luo Binghe’nın qi’sini açıkça
göstermişti, bedeni ruhanî enerjiyle doluydu. Bu iyi, yüksek derece kılıç Luo
Binghe tarafından taş duvardan çıkartılmıştı ve yoldan müritlerin ilgisini çekmiş,
bağırışlarla övmüşlerdi. Fakat gerçekten Luo Binghe’ya ait olan kılıçla
karşılaştırıldıklarında aynı kümede bile değillerdi.
Zheng
Yang Kılıcı: Zheng ‘Nezih/Erdemli’ demek, Yang da yin-yang’daki aynı karakterle
kullanılmış. Yang genel olarak kaynağı güneş olan pozitif/erkeksi enerji
demektir.
Shen Qingqiu kendisini sakinleştirdi, ardından gülümseyerek
konuştu: “Bu sefer nasıl bu kadar hızlı geri dönebildin?”
Luo Binghe yanına oturdu; sabit bir şekilde fincana çay döktü,
ardından Shen Qingqiu’nin elinin yanına sürükledi: “Sıkıntılı bir musibet değildi.
Ayrıca, Shizun’u şiddetle özlediğimden durmaksızın atımı geri sürdüm.”
Bu sözler fazlasıyla hoştu. Yine de, Luo Binghe’nın erkek
kahraman olarak böylesine düzgün sözleri içtenlikle söyleme hüneri olmalıydı.
Bunu Shen Qingqiu… fazlasıyla kullanışlı bulmuştu!
Shen Qingqiu çay dolu fincanı alıp ağız dolusu yudum aldı.
Konuştuğunda mükemmel karlı dağ çayının tadını tamamıyla almamıştı: “Ölümsüz
İttifak Ligi başlamak üzere.”
Luo Binghe bunu çoktan biliyordu, sordu: “Bu müridin Shizun’un
görmesi için Qing Jing Tepesi’nden katılan müritlerin listesinin kopyasını
getirmemi ister misin?”
Bu yıllarda küçük ya da büyük, Shen Qingqiu bütün her şeyi Luo
Binghe’ya hâllettiriyordu. Hem, Luo Binghe şu anda fazlasıyla şirindi, itaatkâr
ve faydalıydı, görevleri tam olarak kusursuz şekilde yerine getiriyordu. Shen
Qingqiu bunu kendisine yapmasındaki amacı anlayamıyordu… son kararı vermeden
önce Luo Binghe daima itinayla Shen Qingqiu’ye bir sorun var mı yok mu diye
tekrardan bakması için rica ederdi. Shen Qingqiu her seferinde ‘gerçekten, daha
fazla kontrol etmem için vermene gerek yok, sahiden, işindeki kabiliyetin
benimkinden fazlasıyla zaten iyi!’ demek isterdi.
Shen Qingqiu konuştu: “Şimdiden sekt liderine rapor vermek en
iyisi olacak.”
Luo Binghe başını salladı. Hâlâ bir şey söylemek istiyordu
fakat aniden bir tip tuhaf his belirivermişti.
Bugün Shen Qingqiu ona özel olarak ilgi gösteriyor gibiydi.
Gülümsemeden edemedi: “Shizun, neden bana bakıp duruyorsun? Yoksa shizun da bu
müridi günlerdir dağın aşağısında olduğundan özledi mi?”
Shen Qingqiu soğukkanlılıkla konuştu: “Yetiştirdiğim kişiye
bakamaz mıyım?”
Luo Binghe gülerek konuştu: “Doğal olarak iznin var. Shizun
beni göz zevkine hitap eder mi buluyor?”
Shen Qingqiu hehe diye güldü.
Bir süre sessizliğin ardından söyleyeceği şey için doğru
kelimeleri aradı, ardından sordu: “Binghe.”
Luo Binghe Shen Qingqiu’yi normalden daha tuhaf buldu.
Söyleyecek önemli bir şeyi olmalıydı, o yüzden ciddi bir şekilde konuştu:
“Evet?”
Shen Qingqiu dikkatlice ona bakarak konuştu: “Güçlü olmak
istiyor musun? Rakipsiz olacak, yeryüzünde kimsenin seninle savaşacak cesareti
bulamayacak kadar güçlü olmayı?”
Luo Binghe’nın bu soruya cevabı uzun bir süredir vardı.
Ciddi bir şekilde oturuyordu; duraklamadan, direkt olarak
cevapladı: “Evet!”
Cevabında bu denli kararlı olduğunu görünce Shen Qingqiu
nefesini koyvermişti. Her kelimesine önem vererek devam etti: “Örnek olarak,
ondan önce bir sürü acı verici işkenceye katlanmak, sayısız zorluğu çekmek,
fiziksel ve ruhsal çöküşünü yaklaştırman gerekse yine de hâlâ fevkalade güçlü
kişi olmak ister miydin?”
Luo Binghe yavaşça konuştu: “Yorucu acılar ve zorluklar…
Binghe korkusuz ve sadece önemli kişiyi koruyabilmek için yeterince güçlü
olmayı istiyor!”
Cevabı aldığında Shen Qingqiu’nin kalbi sonunda dengelenmişti.
Doğru. Luo Binghe, gelecekteki üç bin yeşim gibi çiçeğin olduğu
haremin sahibi olacak kişi adına gerçekten kuvvetli olmalısın!
Yine de kalbi hâlâ kaldıramıyordu, kahramanın deneyimi için
neden bunun gerekli olduğunu düşünüyordu, kelebeğin kozadan yeniden gelişme
aşaması gibi, Shen Qingqiu yaklaşan acımasız olay için aklını ve kalbini
yeniden hazırlıyordu.
Üç gün sonra, listeye göre, Cang Qiong Dağı’nın On İki
Tepeleri Lig’e gitti.
Bu sefer Ölümsüz İttifak Ligi karışık, sık ağaçlık dağ
silsilesi arazide yapılıyordu. Buraya Jue Di Vadisi* deniyordu.
Jue
Di Vadisi: Ümitsiz/Umutsuz arazi vadisi demek.
Çoktan isim yapanlar kesinlikle Ölümsüz İttifak Ligi’ne
tekrardan katılıp gençlerle rekabet etmeye gitmezlerdi. Artık dövüşmek için
uğraşmaya gerek yoktu. Bu yüzden On İki Tepe Lordları ve askerî kıdemliler
katılamazdı fakat hepsi katılması için on mürit seçebilirdi. Ölümsüz olan çok
kişi olduğundan beri çokluk daha da iyiydi. Dolayısıyla herkes donanımlı, hazır
hâldeyken çoktan gelmiş yüz kişi oluyordu. Çok fazla uçan kılıç üst düzeydi, bu
nedenle hâlâ at arabası hazırlıyorlardı. Bu efsun romanıydı, yine de her zaman
at arabasına biniyorlardı!
Büyük sayıda insan, atına binip cesur gözükmeyi tercih
ediyordu. Fakat Shen Qingqiu binmede iyi olmadığından dolayı düşüp boynunu kırmak
istemediğinden ya da maruz kaldığı dağın yağmuru ve rüzgârıyla yeterince
yüzleşip sakin olamaması nedeniyle herkes izlerken yolunu at arabasına doğru
açtı.
At arabasında oturmak erken gelen oturur gibiydi. Yelpazenin
kapının perdesini kaldırdığı ve adamın içeriye girdiği görüldüğü gibi birisi
kaba bir şekilde konuştu: “Senin gibi büyük bir adam gelip benim yerimi mi
çalıyor?!”
Bu kadın güzel kaşları ve dolu dolu, büyük göğüsleriyle
sahiden Xian Shu Tepesi’nin Tepe Lordu Qi Qingqi*’ydi.
Qi
Qingqi: Bariz Lüks gibi bir anlama geliyormuş.
Asıl eserde Qi Qingqi ve Shen Qingqiu’nin pek arkadaşça bir
ilişkisi yoktu, birbirleriyle pek ilgilenmiyorlardı. Fakat bu yıllarda Shen
Qingqiu onunla lafını esirgemez şekilde samimi gibi ara sıra çalışıyordu. Gayet
iyi anlaşıyorlardı. Shen Qingqiu kusursuz sakinliğiyle konuşurken onun için
ayrılan yeri göstermek için kâğıt yelpazesini kullandı: “Sıkıntılı bir
hastayım.”
Qi Qingqi onun için boş yer bırakmıştı fakat çenesi hâlâ onu serbest
bırakmıyordu: “El bebek gül bebek büyütülmüş, şımarık biriydin! Ölümsüz
efsuncu, senin gibi bir şımarığın kudretiyle Öz Oluşturmak nasıl bir duygu?
Biraz beklersen birisi gelip sana yemek servisi yapacak mı?”
Shen Qingqiu konuştu: “Yanılmıyorsun.
Bana hatırlatmış oldun.” Yelpazesinin sapıyla at arabasının yanına vurdu.
Yakın bir süre sonra at arabasının perdesi kalktı. Luo Binghe
gülümseyerek sordu. “Shizun; yemek, su, ya da bel ağrınız mı?”
Güçlü, uzun bir at sürüyordu. Ruh kadar cennetten gelme bir
beyaz atla genç yakışıklı ve fevkaladeydi. Güneşin ışığı altında insanların
gözlerini kamaştırıyordu.
Shen Qingqiu konuştu: “Askerî teyzen Qi yemek yemek istiyor.”
Luo Binghe çabucak belinden özenle, seçkin yemeklerin
paketlendiği kutuyu alıp uzattı. Hazırlayalı çok olmuş gibi gözüküyordu.
Konuştu: “Shizun, başka bir şey olursa lütfen beni çağır.” Ondan sonra perdeyi
indirdi.
Liu Qingge bir kere güçlü bir şekilde hmph diye homurdanarak
binici kırbacıyla atıyla onları geçene kadar kırbaçladı.
Shen Qingqiu konuştu: “Elbette.” Başını eğip pakedi açtı,
“Long Xu Su*… Fena değil.” Başını çevirip yemekleri Qi Qingqi’ye uzattı: “Yemek
ister misin?”
Long
Xu Su: ‘Ejderin Pastadan Bıyığı’ anlamına gelmekte. Bildiğimiz pişmaniye.
…Qi Qingqi şu anda ne hissettiğini açıklamada zorluk çekiyordu.
Bu hissin muhtemelen öfke olduğunu düşündü. Hem samimi hem de
güçlü ruhanî enerjiye sahip böylesine iyi bir mürit nasıl oluyor da Shen
Qingqiu’nin himayesindeydi?
Doğrusu, sadece bu hissin nasıl sözle açıklandığını
bilmiyordu. Bu, ‘Kör köpeğin gözlerinde ışığın belirmesi’ diye
adlandırılıyordu.
Qi Qingqi Shen Qingqiu’nin verdiği Long Xu Su’ya bakmadı,
yemedi de. Hâlâ ölümüne mücadele ediyordu, “Mingyan bile ata biniyor!”
Shen Qingqiu’yi ne kadar çok utandırmış hissederse o kadar
zafer kazanırdı!
Shen Qingqiu bir şey söylemedi, dışarıya bakıyordu. Sahiden
Liu Mingyan örtülü yüzüyle ‘Shui Se’ kılıcını* taşıyarak atında oturuyordu. Her
hafif meltemle örtüsü hafifçe çalkalanıyor, sonsuz dalgalanma hissi
yaratıyordu.
Shui
Se Kılıcı: ‘Su Rengi’ kılıç anlamına gelmekte.
Bu görüntü göz ve akıl için fazla hoştu.
Shen Qingqiu bir süre bakmaktan kendini alıkoyamadı, ardından
iç çekti: “Gerçekten bir çırpıda içine çekilecek kadar çok güzel.”
Qi Qingqi yüzündeki ifadeyle lanet ettiğini gösteriyordu.
“Müridime karşı olan şiddetli arzularını dindir!”
Bu iki cümle Luo Binghe’nın kulaklarına yol aldı. Yüzü birdenbire
karanlığa büründü.
Fakat Shen Qingqiu onun ifadesini tam anlamıyla hiç de fark
edemedi. Sadece o tarafa bakarken hamur işlerini yiyordu. Tutumu daha çok filme
başlamadan önce patlamış mısırı yiyip kolayı içerek filmin resmî olarak
başladığını belirten jeneriği bekleyen kişi gibiydi. Bu Liu Mingyan’dı! Erkek
kahraman ve kadın kahraman aynı ortamdaydı, nasıl olurdu da birlikteyken
kıvılcımlar çıkartmama ihtimalleri olurdu?!
Shizun’un Liu Mingyan’a durmadan odaklanmayı sürdürdüğünü
gördüğünde Luo Binghe’nın kalbi fazlasıyla tıkandı.
‘Bir çırpıda içine
alınacak kadar çok güzel?’ Yüzü tamamıyla açık bile değildi! Ne kadar güzel
olursa olsun elbette benim kadar iyi görünemezdi?
Luo Binghe kesinlikle narsist değildi. Sadece kendi görüntüsü
hakkında gayet açıktı. Ne hâlinden memnundu ne de ikiyüzlü bir şekilde kendini
küçümsüyordu.
Yarım gün geçmişti ve Shen Qingqiu hâlâ bakışlarını çekme
gayesinde bulunmamıştı. Luo Binghe gerçekten artık kaldıramıyordu. Hafifçe
kırbacı şaklatıp beyaz atın çabucak Liu Mingyan’ın yanına doğru hızla
yürümesini sağladı. Luo Binghe hafifçe gülümseyerek selamladı: “Askerî Kız
Kardeş Liu.”
Liu Mingyan bir anlığına şaşırdı, ardından üstünkörü bir
şekilde başını sallayıp yanıtladı: “Askerî Ağabey Luo.”
Ohhh! Ohhh! Başladı!
Shen Qingqiu gerçekten bir gün romandaki yakışıklı adamla
güzelliğin birlikte yanyana ata bindiklerini sahneyi kendi gözleriyle
göreceğini düşünmezdi. Gizliden gizliye heyecanlanmıştı.
Luo Binghe’nın bakışı oraya kaydı ve Shen Qingqiu’nin
bakışının hiçbir şekilde yönünün değişmediğini, daha etkin bir şekilde bakışlarını
bu tarafa diktiğini fark etti. Siyah çizgilerle* kaplı bir yüzle kalbindeki
tıkanıklık artıyor, dişleri birbirlerine kaşıyarak gıcırdatıyordu. Liu
Mingyan’la gizli bir şekilde atlarını hiçkimse bilmeden hızını arttırarak
ilerlerken ışıl ışıl gülüyordu. Sonunda Shen Qingqiu’nin at arabasından
bedeninin üst kısmını uzatmadığı takdirde göremeyeceği kadar uzaklaşmışlardı.
Ancak o zaman Shen Qingqiu bırakıp geri oturmuştu.
Siyah
Çizgi: Mangalarda/manhualarda sık sık gördüğümüz bir terim. Karakterin canını
sıkan bir şey olduğunda, özellikle de sinirlendiğinde, yüzünün yarısını siyaha
boyayarak göz kısımlarını direkt olarak çizmezler.
Lanet, nasıl unutabilmişti: erkek ve kadın kahraman
birbirlerini gagalayarak birbirlerine ötüyorlardı, aşkları asla ampulün bir
hacim içerisinde dağıttığı ışığın şekil verilmesi değildi.
*****
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder