"İyi yapabilirim."
Bu tehditkar bir alevdi. Çocuk nefes aldığında iki küçük avucunda alev hızla büyüdü.
Yo… Ejderha nefesi…
Bu manzara cadının omurgasında bir ürperti yarattı.
Dikkatsizce ateş püskürten çocuk gururla şöyle dedi:
"Hayal kırıklığına uğramana izin veremem!"
"Peki, ne yapacaksın…?"
"Onun yüzünden başın belada, değil mi?
Evet. Çok zor olacak. Ama… Bir tedirginlik hissediyorum ve nedenini bilmiyorum.
Ejderha çocuk küstahça çığlık attı, kırmızı gözleri faltaşı gibi açıldı.
"Onu öldüreceğim!"
Ağzı açık, Eleonora az önce duyduklarını algılayamıyordu.
Az önce ne dedi?
"Onu öldürecek misin? O adamı?"
"Evet, zor olacağını sanmıyorum."
“Tek bir insanı öldürmek zor olmaz” diyen küçük çocuğa baktı ve öldürme niyetini çocuğun maskeli yüzünde, kristal berraklığında gördü.
"Sen... o adamın kollarından gelmedin mi?"
“Beni anneme götürmeyi teklif etti, hayır! Efendinin evi!”
Küçük ejderha yanlışlıkla anne dedi ve çabucak düzeltti. Eleonora, onun sevimliliğine içini çekerek baktı.
Evet, unuttum. Ne kadar sevimli ve ne kadar insan görünse de vücudu bir ejderha. İnsandan tamamen farklı bir şekilde düşünüyor.
Eleonora cevap vermeyince çocuk endişeli görünüyordu, yuvarlak, nazik gözleri titriyordu.
“Şey… beni yine atacak mısın…?”
“…Hayır, seni atmayacağım.”
Şu anda hiçbir yere gönderemem. Neden tehlikeli bir şey söyleyen bir çocuğu göndereyim ki? Ya gerçek bir kaza yaratırsa?
Birden Eleonora'ya bir şey hatırlatıldı.
Orijinal hikayede, ejderha yalnızca kadın kahraman Lenia'ya olan takıntısı yüzünden öldürülmüştü. Romanın sonunda, kahramana olan bağlılığının normal olmadığı anlaşılıyor.
Romanın sonunda, Eleonora'yı öldürmeyi başardığında, kötü adam Lenia, sonunda kalbini erkek başrol Leonard'a verecekti.
Ancak ejderha Lenia'yı kaçırır ve ötesindeki dünyaya gider.
Kısacası, bir hostesle kaçtı.
Ondan sonra Lenia'ya ne oldu? Kimse bilmiyor. Roman orada bitti. Belki de kahramanın kendisi bile bilmiyor. Ayrıca, romanda erkek kahramanın hayatından geriye kalan hiçbir şey görünmüyor.
Beş kitaptan geriye sadece tatlı bir romantizm kaldığını sanıyordum ama hostesin sadık evcil ejderhası aslında son patron ve kara attı.
Büküm oldukça şaşırtıcıydı. Bir aşk romanının sonunun ayrılık olması saçma! Ana karakterler arasındaki romantizmi dört gözle bekleyen bir okuyucu olarak bu bir hayal kırıklığıdır.
Ve tüm hikaye bu kadar kısa bir kitaba sıkıştırıldı. Sanatçının artık yazmak istemediğinden başka hiçbir şeyi açıklamanın mümkün olmadığı bir son.
Ama ana karakterlerin nasıl bir sonla biteceği beni ilgilendirmez. Bu ceset, Lenia bana ulaşamadan bir ejderha tarafından kavrulacak. O piç Leonard kendi kendine veda bile edebilir.
Bu düşünce Eleonora'nın tüylerini diken diken etti.
Transında kaybolan küçük ejderha çocuk, endişeli gözlerle onun sert ifadesine baktı ve sordu.
"Efendim, hasta mısınız?"
“…….”
“İnsan adam yüzünden!”
"Hayır!"
Senin yüzünden, seni piç!
Aniden yükselen sesinden korkan çocuk, yatağının altına saklanmak için koştu. Cadı onun küçük omuzlarından tuttu ve onu uyardı.
"İnsanları öldüremezsin. Bu bir şaka değil. Tamam mı? Özellikle, beni öldürme."
"Neden ustamı öldürüyorum?"
"Beni neden öldürüyorsun, değil mi?"
“……?”
Çocuk anlamamış gibi ona baktı. Eleonora çocuğu dik tuttu ve tekrar tekrar vurguladı.
"Dinle! Canlıları pervasızca öldürmeyin. Yolun kenarında küçük bir kır çiçeği olsa bile.”
"Öldürmeyin!"
Çocuk, cadının yoğun bir şekilde ne söylediğini anlayamadığı için onu taklit etti. Neyse ki, infüzyon temelli bir eğitimin ürünüydü, oldukça eski moda bir düşünce tarzına sahip bir insandı.
Diğer bir deyişle, 'Anlamıyorsanız ezberleyin!'
“Sebepsiz başkalarına zarar veremezsin, yalan söyleyemezsin, çalamazsın. Böyle bir şeyi ancak…”
Eleonora bir an düşündü.
"Sadece izin verdiğimde. Tamam mı?"
****
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder